ವೈಖರಿ

ಬಟ್ಟ ಬಯಲಲಿ ನಿಂತೆ ನಾಳೆಗೆ ಬೆನ್ನು ಮಾಡಿ

ಎದುರು ನೋಡಲು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹೂತ ನಿನ್ನೆಗಳ ನನ್ನ

ಹೇಳಿದೆ ನನಗೆ ನಾನು ನೂರಾರು ಗೊಡ್ಡು ಕಥೆಗಳ

ಕೇಳುಗನಾಗಿ ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ನಾನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ||

ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಭಾವಗಳ ಮೇಳದಲ್ಲಿ ವಿಕ್ರಯಗೊಂಡಂತೆ

ಅಂದುಕೊಂಡೆ ತೂಗಿ ಅಳೆಯುತಿದ್ದೆ ಎಲ್ಲವ,ಎಲ್ಲದರ ಹೊರತಾಗಿ

ಮಂಥನಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು ದಿಂಬಿನಡಿಯಾದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಪ್ರವರಗಳು

ತೆತ್ತಿದೆ ಬೆಲೆ ಎಲ್ಲವ ನನ್ನದೇ ಎಂದು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು||

ನಿರ್ವಂಚನಾ ಪಾತ್ರವಾಗಿ ಜೀವಿಸಿದ್ದೆ ನಾನು ಅಂದು ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಸಿಗದ ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕದಲ್ಲಿ

ಉಚ್ಚಾಯಮಾನವಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸಿದೆ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದ್ರಮನಂತೆ 

ಮರೆತೆ ನನಗೂ ಒಂದು ಸಾವಿದೆಯೆಂದು

ತೋರೆದೇ ಬಿಟ್ಟೆ ನಾನು ಪರ್ಯಾಯ ಬದುಕಿನ ಕನಸನ್ನು||

ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮನಗಳ ಮುಮ್ಮೇಳ ಕಾವೇರಿ ಕರಗಿತು

ಅಂದು ಹರಡಿದ ವಸ್ತುಗಳ ಆಸ್ಥೆಯಿಂದ ಆಯ್ದುಕೊಂಡೆ

ಮತ್ತೆಂದೂ ಸಿಗದಿರು ಎಂದು ಕೈ ಬೀಸಿ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟೆ||

ಆದರಿಂದು ಕುತೂಹಲ ಬತ್ತದ ಒಡಲಿನಲ್ಲಿ ಕಥೆಯನ್ನು

ಹಿಂತಿರುಗಿ ಶೋಧಿಸುತ್ತಿರುವೆ

ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಅನುವಾದಿಸುತ್ತಿರುವೆ!

ಈ ವಿಚಿತ್ರ ವೈಖರಿಯ ಹಿಡಿದಿಡಲಾದೀತೆ?

ನನ್ನಯ ಕಥೆಯ ನಾನೇ ಬಿಡಲಾದೀತೆ?